21 Haziran 2012 Perşembe

Klinik MAXIMILIAN ve KUR Fotograflari ve iki video... 1.kisim!


Herkese yeniden merhabalar!

Aslinda bu benim günlügüm ve öylesine yazip yollamaliyim diye düsünüyorum fakat artik öyle olduki arkadaslarimda burdalar yani yanliz degilim...

Size klinikten yazdigim posttan sonra cok ilginc seyler oldu!

Bilgisayarlari bozuldu ve biz  dönerken bile hala tamir olmadi,pek ilgi yok nete kurda sanirim!

Bense Almanlarin icinda karanfil cicegi gibi kaldigimdan cok ihtiyac duydum ! kimsedende isteyemedim(laptop!),zaten zamanda cok dardi! Ama aksamda olsa uyuyamadigimda girebilirdim...

posttan sonra ayni gün aksam sirt cantami otobüste unuttum! Otobüste ne isin vardi derseniz,Lindenbergè gidelim dedim (4 km.)cocuklarla ,hem birseyler yeriz,malum kizlar seciciydi yemiyorlardi...

Neyse acelece ciktik klinikten hemen otobüs geldi bindik,dönüs saati cok tersti bende cok gec kalmayalim diye hemen dönerlerimizi alip az biraz dolasip dönüs   saatine yetistik,inerkende cocuk arabasini indirmeme yardim ettiler,otobüs cok eskiydi,merdivenleri vardi,bende mahcup olurum hep,kimseyden birsey beklemeden kendi isimi kendim halletmeyi denerim,o anda yardim edilince kucagimdaki Onur`la asagiya iniverdim,son anda hep döner bakarim birsey unuttummu diye,bazen oluyor bende cünkü,baktim ama hatirlayamadim,cantam Onur`´n un ayaginin dibindeydi,adamlar cok sert fren yaptiklarindan sadece cocuklara odaklanmisim...Neyse sirt cantamda yeni cikardigimiz  pasaportlar,oda anahtarimiz ve icinde dörtbine yakin resim ve video olan makinamiz vardi,gerisi haric !Hemen farkedip geri döndüm,baska bbir otobüs söförü bana yardimci oldu ama ben cok kötü oldum,agladim filan,informasyondaki kizda arayip bildirdi,bu aksam cok gec oldu,yarina kalacak dendi ve ben sanki hicbirsey olmamis gibi ama perisan bir halde odamiza gittim,tabi anahtarsiz!

Ertesi gün telefonlasmalar filan derken adamlar öylece cantami alip getirdiler,ben görmedim,neyseki ucuz kurtulmustum,ama bana söylendi "korkmayin,ilk siz degilsiniz,hic birsey olmaz geri gelecek dendi,inanmak istedim,gercektende orada cok az insan yasiyor ama herseye doymus ve görünüs olarakta kültürlü insanlar,terbiyeli ve nazikler.Kimse tenezzül edip hicbirseyinize dokunmuyor,klinikteki insanlarda öyleydi,kaybettik stres yasadik hep beraber ama sonunda yüzümüz güldü!

Birkezde Ilaydam kameramimizi parkta kaybetti! Ona ilk kez nasil fotograf cekilecegini gösterdim,cok heveslendi,elimden aldi cekti filan,sonra getir dememme ragmen vermedi ve bende o anda bir Türk bayanla sohbet ediyordum,unuttum gitti!

Parka götürmüs arkadalsrini cekmis cekmis,sonra onlara vermis beni cekin diye sonrada cebine koymus! nasil sigdiysa artik,sonrada cocuk iste düsürmüs farketmemis  gelmis...

Aksam olunca sarza takmak icin makinayi aradim,bulamiyorum,nasilda yorgunum,hatirladimki en son onun elindeydi! neyse  durum anlasilinca parka baktik tabiki bulamadik,ben emindim birisi aldi ve yarin informasyona birakacak ama ya görünmedik bir alanda düsürdüye ,kimse görmezsse islanacak aksam yagmurlu! Bakindim bakindim bulamayinca yine hicbirsey olmamais gibi yattik ama uyuyamadik tabi!

Ertesi günü öglen yemekten önce ben bir kagit yazip astim ve sonra informasyona sormaya gittim,dedigim gibi bulmuslar ve birakmis birisi,cok sevidnim tabiki! ma stresliydi yine cok!

Fakat bu olaylar  beni cok geriletti Cok üzüldüm birsey olacak diye,yiprandim.Cok önemli seylerdi giden,cikartilmasi o kadar gücki pasaport türü seylerin,onun verdigi skintiyla ben bir daha otobüse binemedim,bindigimiz tek sey AT arabasi oldu:))

Halada korkarak dolasiyorum etrafta,sürekli kalbim hopp yapmakta,acaba cüzdanim yerindemi acaba sunumu düsürdüm ,anahtarim filan derken cok geriliyorum disarda simdilerde,insallah gececek...






Balkonumuzdan bir görünüs,karsi tarafta cocuk yuvalari var,tam 253 cocuk vardi bizim dönemde!Cok fazla grup yapmislar,hepsi yaslara göre ayrilmis,yerine oturmus harika düzenleri var ben cok begendim sistemi...

Hergün yesilliklerde cocuklar geziye ciktilar cok hostu...

Bebekleri ve henüz hizli yürüyemeyen kücük cocuklari,yaslari büyük gruplardan secilen,isteyen yani cocuklar gezmeye cikariyorlar, cocuk arabalari var..,

Ilk gün Onur`cum bir heves gayet iyi yürümüs arabasi yoktu,ertesi gün yine arabaya degilde yürütmeye calsimislar,oglum bas kaldirmis,aglamis,istememis yürümek,ikidebir dizlerinin üstüne cöküp inat etmis kalkmamisBende ertsi gün kendi arabamizi biraktim,gelene kadar hergün o arabayla gezdirdiler....






Burda Ilayda`nin grubu geziye cikmaya hazirlarnirken...Ben onlari balkondan cektim...

Sezlong filan var ama birkez oturup uzanamadik! Öyle dolu geciyorduki zaman keyfini cikaramiyorsunuz...






Heryer yemyesil bir dogaya sahip,fakat tepelerde kar var!




Bizim vardigimiz gün karla karisik yagmur yagiyordu, eyvah demedim cünkü serin ve yagisli gececegini tahmin ediyordum,ama  öyle olmadi,tam iki hafta boyunca cok sicak gecti,bazi aksamlar yagmur yagdi cok ama bize farketmezdi,bizim icin önemlisi gündüzdü!




Odaya ilk girdiklerinde cocuklar cok sevindi,genis olmasida beni sevindirdi,iste couklara ranza bana kocamaaan bir yatak! Bu ranza kismi ciftli yani dört cocuk icin fakat benim kizlar naptilar,ücüncü günden itibaren benimle beraber uyudular hergün,ranza olayini kapattik!

Onur Batu`da cok kivrandi onuda aldik yanimiza  ama sonra o uyuyunca yatagina aldim,sonra alisiyor ve suan oldugu gibi benim yerimde yatmaya kalkiyor,agliyor cünkü.

Yatak cok rahatti ve oda oldukca  genisti,sanirim sansliydim,cünkü bir diger arkadasin odasi iki cocuklu olmasina ragmen kücücüktü!Ve sonradan farkettimki hepsi degisk tipte odalarin...Üc odasi olan bile vardi ama bize yetti bu oda...

Zeynep cok hamaratti ilk aksam!,kura gittigimize en cok sevinen oydu cünkü,gitmeden saydida saydi,"su kadar kaldi anne bu kadar kaldi anne"

Hemen camasirlari dolaba asmaya kalkti,sasirdim,ben olsam hemen yapamazdim,neyse bosalttik sayesinde  hemen yerlestirdik,bir ton aski vardi astik!

Herseyin tahta olmasi Zeynepìn hosuna gitmesede hostu hemde saglikli..

Otel gibi düsünün,sadece saglik merkezli,sicak su,TV,temizlik,acik büfe hersey yerine oturmus,benim en cok hosuma giden mutfak calisanlari idi,hepsi islerini o kadar severek yapiyorki insan bunu görebiliyor!Yuva ögretmenleride öyle hepsi konuskan,nazik ve yakinlardi...

Acikcasi ben memnun kaldim...Bize form doldurttuklarinda söyle bir sorulari vardi Klinikìn" ilk neye göre puan  vereceksiniz?" yani sizin icin ne önemli?

Ben düsündüm düsündüm düsündügüm seyi yazmadm i oraya ama sevecenlik benim icin yakinlik önemliydi,o anda karar veremedigimden bos birakmistim,ama mutfak ve informasyon,spor hocalari hepsi cok iyiydiler...










Park alanida oldukca genis,aslinda cok dah fazla ayrinti var ama bu kadari yeterli sanirim...




ilayda`nin en cok tuttugu alan bu evlerdi! Kizim saatlerce buralarda oynadi,sallandi,park olayini cok sevdigini anladim,ama gelince zorluk cektik,eve sokmakta zorlandik,simdilerde  normal...










Bu sistem cocuklarin cok sevdigi yer oldu!

 




Onur`da en cok burayi sevdi,her inisimizde burda kaldi...Bu salincak hem kendi etrafinda dönüyor hem normal halde sallaniyor...






Ilayda Onurù hep korumaya calisti diger cocuklardan,hemen kucaklayip kosturmasi görülmeye degerdi!




Böyle tutunarak sallanmayida cok severek yapiyor Onur Batu...






Yüzme havuzu cok hosuna gidince Zeynep burayi secmisti! Gercektende güzeldi.Ve de ayrica burasi tam bir anne -baba cocuk klinikì idi.Isterseniz baska yerlerede gidebilirsiniz ama oralarda cocuklariniza dur demek zorunda klairsiniz,yani deniz kenarlarinda da cok güzel yerle var fakat sadece yasli va hastalarin oldugu bir yerde cocuklar rahat edemez...

Burda ise herkesin bir iki üc hatta dört cocugu olanlar,yani herkesin durumu ayni!

Herkes birbirine cok kibardi,her karsilasmamizda "hallo" dendi,(Arap bir kadin haric!)

Almanlar bu konuda cok iyiler onlari seviyorum,hep yardimcilar hep hallo yani merhaba derler,aksatmadan,tanisin tanimasin!

Eger cocuk arabasiyla kaldirimdan giderken sana yol vermiyorsa bilki yabanci Alman degil!







Burdaki köseli yerde  asiri sicak su var,su pompaliyor sürekli ama bana göre degil,ben asiri sicakta  duramiyorum...





Oglum ilk 15 dakikadan sonra kendi kendine yüzmeyi ögrendi,bazen birakti ayaklarini bazen yürüdü ama suyu cok sevdi,ilk kez kolluk taktik,o yüzden bende yüzebildim rahatca,cünkü kolluklarla gercektende  batmiyor cocuk...





bu videoda hata olustu ama belki düzelir...




Bude bizim size son pozumuz  islak islak ! hepinizle yeniden bulusmak ümidiyle,birikmis o kadar cok sey varki,sirayla hatiralarimizi eklemeye devam...


Sevgiler bizden

SERPIL.

4 yorum:

EV DEKORASYON HOBİ dedi ki...

Sevdiklerinizle güzel günler geçirmeniz dileğiyle.. Sevgiler.Aida

Sonsuz Dekorasyon dedi ki...

ne güzel bir alan çocuklar için keyifli olduğu kesin tam ufaklıklar için.

Bir Terazi Kizi... dedi ki...

Sevgili Aida cok tesekkür ederim güzel dileklerin icin blogun gibi sende cok güzelsin yeniden görüsmek dilegiyle sevgiyle kal...

Bir Terazi Kizi... dedi ki...

Sevgili sonsuz dekorasyon hosgeldin canim,evet herseyi iyi bir dinlenme yeri olarak ayarlamislar,aslinda en cok cocuklar kleyif aliyor ,ben cok yoruldum ama olsun,hersey onlari hep mutlu görebilmek icin,sevgiler sanada...