Bizler telefonda konusurken,
hem bize sorulan sorulara cevaplar veririz,
hemde etegimize yapisan kücük kizimizi kucagimiza alip ona gülücükler dagitiriz,
hatta onlari kücük capli oyalariz,
bir yandan tek elimizle,gerekirse telefonu omuzla kafa arasinda tutup iki elimizle bile birseyler hazirlayabiliriz.
Onlar sadece iki dakika sürecek telefon konusmasinda bile pür dikkat sadece ve sadece karsisindakini duyar,dünyayla iletisimleri tamamen kesilmistir!
Bizler hem yemek yapariz,hem salata,hem cay-kahve,
bu arada yanimizdakilerle sohbet,cocuklari oyalama,kapi ziline tepki verme,kapiyi acma v.s.,
Onlarin yemek yaparken ortaya koyduklari konsantre,beyin ameliyati gerceklestiren cok saygin doktorlarimizdan daha fazladir!
Bize emanet cocuklarimiz canlarimiza yirmidört saat gözümüz gibi bakariz,geceleri üstlerini örtmek,cise kaldirmak,su vermek dahil,tam gündür canlarimizla beraberliklerimiz,
Fakat kendileri iki saat icinde cocuklara sadece gölge olurlar,iki cift coraplarini bile bulamaz,bide nerde kaldin diye sikayet ederler!
Biz her halükarda hersekilde her olayi alttan alabiliriz,ama onlar maalesefki her olayda zeytinyagi gibi yüzüstüne cikmayi basarirlar!
Her firsatta onlari ne kadar cok sevdigimizi söyleye söyleye dilimizde tüy biter,ama onlar ne yaparlar,senede bir güüün,senede bir güüün!!
Tabiki bu liste uzar gider ama suanda su dolu kafamla yazabildigim sadece bunlar.belki sizlerd birseyler eklersiniz,bende hatirlar size destek olurum!
Arkadaslar aslinda cok seyler yazmak cizmek koordinasyon grafik arti v.s. gibi görüntülerle karsinizda olmayi cok istesemde biseylerin bana engel oldugu asikar! bende anlamis degilim...
Sevgiler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder